Fərhadın övladlarına - Səbinəyə və balaca Mətinə

Hər gün günəş aparar,
Ay qaytarardı atasını.
Bir gün nə Gün göründü,
nə Ay...
Atası öldü...
Sonra bilmədi gün necə keçdi,
ay necə ötdü...